De herfst is dé tijd om enig licht in de duisternis te brengen.
Ik kan er niets aan doen, ik ben al mijn hele leven een sucker voor die onnozele Smart fietslampjes op batterij, die weliswaar niet veel licht geven op een nachtelijke landweg in Ierland, maar je in de stad goed zichtbaar maken, zeker als ze in flikkerstand staan. En de nieuwe Superflash kan je al helemaal niet meer over het hoofd zien.
Gelet op de belachelijk lage prijs van zulke batterijlampjes, is het godgeklaagd te zien hoeveel jochies 's avond of 's nachts de straat en zichzelf onveilig maken op (pseudo)mountainbikes zonder enige reflectie of verlichting. Fietsenmakers, hier ligt een taak. Maak uw jeugdige klanten en hun ouders diets dat wie ze alle vijf bij elkaar heeft met licht rijdt.
Welk licht, dat is de vraag... Het antwoord hangt ervan af of je veel of weinig in het donker fietst. Rijd je weinig, dan kun je je die enkele keer behelpen met batterijlichtjes. Wil je toch wat licht vooraan, dan is er voor 20 euro ook een Smart die in het stopcontact oplaadt en een redelijke lichtbundel voor je uitwerpt.
Prijziger en mooier zijn de Sigma-systemen. De oplaadbare Nipack-accu is los, dus hoeft alleen mee als je hem nodig hebt. De fraaie Vario-koplamp geeft een smak licht (een scherp afgebakende straal vóór de fiets plus enig strooilicht opzij). Deze lamp kan, verbonden met een achterlicht, vast op de fiets. Hij kan ook, afneembaar, op het stuur gemonteerd worden. Een echt hebbeding is Sigma's laatste nieuwe accu, een minuscuul Lithium-ion geval dat Iion heet. Alleen te gebruiken met twee nieuwe lampsystemen, de eveneens piepkleine Karma en de gepimpte Powerled Black.
Batterijsystemen zijn een uitkomst voor gewichtrekenaars. Je neemt geen ballast mee als je geen licht nodig hebt. Speelt je ecologische geweten op, dan gebruik je oplaadbare batterijen. Nog een voordeel: je lampen branden ook als je stilstaat.
Rijd je frequent in de nacht of de schemering dan is het waanzin om telkens weer lampjes en batterijen te gaan monteren en meeslepen. Het loont dan de moeite om over de prijs, het gewicht en de onoverkomelijke wrijving van een vast verlichtingssysteem, met dynamo, heen te stappen. De bedrijfszekerheid is een extra argument: batterijen en accu's kunnen onverhoeds leeg raken.
De traditionele dynamo is inmiddels uitgegaan als een nachtkaars. De nieuwste Schwalbe Marathon Supreme banden hebben niet eens meer een loopril voor het dynamowieltje. Alle ogen zijn nu gericht op de naafdynamo en dat is ook logisch. Het is een netjes afgesloten systeem dat zowel elektrisch als mechanisch betrouwbaarder is dan de traditionele dynamo.
Een naafdynamo geeft helaas ook als-ie uit staat altijd een beetje wrijving. Wil je die wrijving tot een minimum beperken en kun je het breed laten hangen, dan mag je van mij een SON nemen. Maar ook de wrijvingsarme Shimano sportdynamo's komen in aanmerking, voor minder geld. (De lichtste (3N80) weegt 80g minder dan de SON 28, maar nog altijd 100g meer dan de SON 20R.)
Iets heel anders: het Deense Reelight systeem dat werkt op inductie, dus zonder batterijen of dynamo. Niet voor wie veel licht nodig heeft: de lichtopbrengst van de (knipper)lichten is gering, dus niet genoeg voor de landweg. Het licht blijft wel branden als je stopt. De lampjes zitten vast op de wielas, misschien niet de ideale plaats voor wie het wiel wel eens uitneemt. Pluspunten zijn het lichte gewicht en de totale afwezigheid van wrijving.
Ik merk dat het onderwerp de muizen in beweging brengt. Daarom een paar linkjes om er nog véél meer over te lezen (met dank aan M-gineering):
Olaf Schultz heeft een website over van alles en nog wat, waaronder fietsverlichting (Duits, veel formules...)
Peter White, de Amerikaanse Gerritsen & Meijers, heeft een site om van te smullen, ook over fietsverlichting (Engels, veel nadruk op Son en Busch & Müller)
(Beiden blijken grote fans van open source - zou een open geest te maken hebben met goed fietslicht?)
Bekijk ook de recentere berichten over fietsverlichting: Groot licht en Licht in tijden van duisternis.
